Malarstwo i scenografia
Maria Jarema urodziła się w Starym Samborze w 1908 roku, a zmarła w 1958 roku w Krakowie. Parała się malarstwem, rzeźbiarstwem oraz scenografią. Nazywano ją Jaremianką. Artystka studiowała rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych. Jej mentorem był Xavery Dunikowski. Zakładała z kolegami lewicową oraz awangardową Grupę Krakowską w 1930 roku. Przed wojną rzeźbiła, a po zakończeniu II wojny światowej zajęła się malarstwem. Stworzyła słynne cykle malarskie zatytułowane Penetracje i Rytmy. Podjęła współpracę z kilkoma teatrami, między innymi Cricot i Cricot 2. Jej braćmi byli malarz Józef Jarema oraz aktor i reżyser Władysław Jarema. Była pierwszą żoną Kornela Filipowicza, powieściopisarza, scenarzysty i poety, który od 1967 roku był w związku z Wisławą Szymborską.
Jej krótkie życie pełne było sztuki
Maria Jarema mówiła, że sztuka rodzi się z wolności myślenia. Po wojnie tworzyła gwasze, tempery i akwarele. W jej obrazach były elementy fantastyczne, niedopowiedzenie oraz aluzja. Późniejsze dzieła były bardziej realistyczne – np. obrazy Ptaki czy Rybak. Prezentowała ludzi oraz ruch w obrazach, a jej dzieła były wyjątkowe i niezapomniane. Malarstwo figuratywne łączyła z abstrakcją, co dawało niezwykłe efekty. Jej obrazy prezentowano na biennale sztuki w Wenecji oraz w Sao Paulo. Czterdzieści lat po śmierci zorganizowano wystawę jej prac w Polsce, w warszawskiej Zachęcie oraz wrocławskim Muzeum Narodowym. Doceniono w ten sposób jej kunszt oraz malarską wizję. Zadbali o to przyjaciele nieżyjącej malarki.
— 16 czerwca, 2021